اخبار پزشکي

پياده روي و کاهش خطر سکته مغزي در انسان
 

نتايج يک مطالعه طولاني مدت موسوم به مطالعه سلامت زنان (WHS) نشان داده است زناني که در هفته به مدت دو ساعت يا بيشتر پياده روي مي کنند، تا حد بسيار زيادي از خطر سکته هاي مغزي در امان مي مانند. نتايج اين مطالعه در شماره 6 آوريل 2010 نشريه «Stroke» به چاپ رسيده است.
»زاکوب ساتل ماير» از دانشگاه هاروارد، در اين مطالعه که به مدت 11/9 سال طول کشيده است، 393/5 زن آمريکايي 45 سال به بالا را مورد مطالعه قرار دادند. آنها دريافتند خانم هايي که به مدت دو ساعت (يا بيشتر) در هفته پياده روي مي پردازند، 30 تا 37 درصد کمتر از زناني که پياده روي نمي کنند، دچار سکته هاي مغزي مي شوند. همچنين نشان داده شده است زناني که به مدت دو ساعت يا بيشتر در هفته پياده روي مي کنند به ميزان 57 تا 68 درصد کمتر از زناني که پياده روي نمي کنند دچار سکته مغزي خونريزي دهنده (هموراژيک) مي شوند. نتيجه جالب ديگر اين تحقيق آن است که فعاليت بدني شديد رابطه اي با کاهش خطر سکته مغزي ندارد! اما بين فعاليت بدني در اوقات فراغت و خطر سکته مغزي نوع اسيکميک ارتباط معکوس، ولي نه چندان زياد، وجود دارد، در واقع خانم هايي که در اوقات فراغت خود فعاليت بدني بيشتري دارند 17 درصد کمتر از ساير زنان دچار سکته هاي مغزي مي شوند.
ساتل ماير، مجري اين تحقيق، مي گويد: «بايد ذکر کنم که در اين تحقيق، بيشتر زنان سفيد پوست آمريکايي شرکت داشتند، بنابراين حامعه آماري تحقيق در برگيرنده يک نمونه کامل از زنان با نژادهاي مختلف نبود، اما دليل خاصي هم وجود ندارد که در جمعيت هاي مختلف نتايج متفاوتي حاصل شود. به عقيده من فعاليت بدني منظم در پيشگيري از سکته هاي مغزي و به حداقل رساندن بيماري هاي قلبي عروقي نقش چشمگيري دارد.»
* منبع:
www.Medscape.com,April 8,2010

روش نويني براي درمان سرطان
 

تصور کنيد که بتوان با کشتن سلول هاي پيش سرطاني در فواصل هرچند ماه يک بار، سرطان را کنترل کرد، همانطور که دندانپزشکان براي پيشگيري از پوسيدگي دندان، اقدام به برداشتن پلاک هاي دنداني مي کنند به تازگي داروهايي ساخته شده اند که با چنين روشي، سرطان را در موش ها کنترل کرده اند.
داروهاي شيمي درماني موجب مرگ سلول هاي سرطاني مي شوند و از اين طريق به درمان سرطان کمک مي کنند تلاش هاي زيادي صورت گرفته است تا از داروها براي پيشگيري از سرطان استفاده شود اما اين تلاش ها با موفقيت هاي چندان رو به رو نشده است. زيرا داروهايي که بايد در افراد سالم که هنوز به سرطان مبتلا نشده اند به کار روند، لازم است عوارض جانبي کمي داشته باشند تا فرد بتواند به راحتي آنها را استفاده کند، در حالي که داروهاي شيمي درماني عوارض جانبي زيادي دارند. با کاهش دوز اين داروها تا رسيدن به عوارض جانبي کم قابل قبول، ديگر اين داروها توانايي کشتن سلول ها را ندارند و تنها مي توانند رشد آنها را متوقف کنند.
هم اکنون Xiangwei WV، متخصص بيولوژي مولکولي در مرکز سرطان، آندرسون در هوستون تگزاس، و همکارانش داروهايي را يافته اند که مي توانند پوليپ هاي پيش سرطاني را در موش ها بکشند. آنها در اين روش از ترکيب دو دارواستفاده مي کنند، داروي اول موجب مرگ سلول هاي سرطاني مي شود و داروي دوم سلول هاي پيش سرطاني را به داروي اول حساس مي کند. هنگامي که ترکيب اين دو دارو در موش ها مورد استفاده قرار گرفت 90 درصد سلول هاي سرطاني از بين رفتند ولي سلول هاي سالم تحت تاثير قرار نگرفتند. استفاده از مخلوط اين دو دارو در شرايط آزمايشگاهي، منجر به از بين رفتن پليپ هاي روده اي در انسان شد. اگر اين داروها پليپ ها را در انسان نيز از بين ببرند، آنگاه مي توان از آنها در فواصل زماني طولاني ترين نسبت به داروهايي که تنها رشد سرطان را متوقف مي کنند، استفاده کرد و اين کار منجر به کاهش عوارض جانبي مي شود.
WV مي گويد:«90درصد موفقيت در شيمي درماني، نتيجه ضعيفي است، اما همين مقدار موفقيت هم باعث مي شود تنها يک جزء کوچک سلول هاي پيش سرطاني، در نهايت بدخم شوند. بنابراين سرطان کاهش خواهد يافت.
منبع: www.Newscientist.com, April,1,2010

داروهاي ضد ويروس ايدز در درمان سرطان پروستات
 

برخي از داروهايي که در درمان ايدز استفاده مي شوند، مي توانند ويروسي را که در ابتلا به سرطان پروستات و سندرم خستگي مزمن نقش دارد، از بين ببرند. اين ويروس که به اختصار XMRV ناميده مي شود. همچون ويروس عامل ايدز، HIV، به خانواده اترو ويروس ها تعلق دارد و در سال 2006 در انسان کشف شد. برخي مطالعات نشان مي دهند که اين ويروس در برخي از انواع سرطان پروستات (دومين عامل مرگ و مير در مردان) و همچنين سندرم خستگي مزمن (که از هر هزار نفر 4 تا 10 نفر را مبتلا مي کند) نقش دارد. البته نقش اين ويروس در اين بيماري ها به طور قطع تعيين نشده است و مطالعات بيشتري در اين رابطه لازم است.
با توجه به آنکه XMRV قرابت نزديکي با HIV دارد، محققان به بررسي اثر داروهاي ضد ويروس HIV بر اين ويروس پرداختند. در اين مطالعه اثرات 38 داروي ضد ويروس بر XMRV مورد مطالعه قرار گرفت. از اين بين، سه داروي تاييد شدهRaltegravir, Zidovvdine و Tenofovir موفق شدند مانع تکثير ويروس در محيط کشت شوند.
با تجربه اي که از مطالعات روي HIV به دست آمده بود؛ محققان درصدد برآمدند که اثر ترکيب چند دارو بر ويروس را نيز مورد بررسي قرار دهند. محققان دريافته اند که در درمان HIV، استفاده همزمان از چند دارو و مؤثرتر از درمان تک دارويي است. در مورد XMRV نيز نتايج مشابهي به دست آمد و محققان مشاهده کردند هنگامي که از ترکيب دو دارو در درمان XMRV استفاده گردد به دوزهاي کمتري از هر يک از داروها نياز است. همچنين ترکيب داروها اين مزيت را دارد که مانع ايجاد مقاومت دارويي با حداقل به تاخير انداختن آن مي شود.
منبع: نشريه اطلاعات علمي شماره8